Europa znajduje się w stanie wyjątkowym. Spustoszenie sieją kryzysy gospodarcze, pandemia oraz zmiany klimatyczne, i jakby tego nie było dość, wybucha Wezuwiusz - największa erupcja wulkanu od kilku tysięcy lat. Gigantyczna chmura pyłu spowija kontynent w ciemnościach. Ludzie umierają na ulicach z powodu nowych, coraz bardziej agresywnych wariantów koronawirusa. Dzień Sądu Ostatecznego jest blisko.

W tym krytycznym dla ludzkości momencie niezależnie analizy pokazują, że świat może uratować pewien człowiek - czterdziestoośmioletni niespełniony poeta Allan Thornbum mieszkający w wynajętej suterenie w kopenhaskiej dzielnicy Hvidovre. Utrzymuje się z liczenia samochodów przejeżdżających ulicą R?dovrevej, a w wolnych chwilach analizuje i komentuje wiersze z wypożyczanych w bibliotece książek. Pewnego dnia do jego drzwi puka mierząca dwa metry i pięć centymetrów premierka Bianca Didriksen, zatwardziała socjaldemokratka, i błaga go o pomoc. Wyjaśnia, że eksperci ministerstwa finansów wykazali, iż wszystko wskazuje na to, że Allan może rozwiązać dręczące świat problemy, jeśli napisze wiersz, tylko jeden wiersz. Allan jednak nie ma na to ochoty.